Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2015/2193 („Dyrektywa MCP”) dotyczy tzw. średnich źródeł spalania paliw (Medium Combustion Plants), tzn. o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW.
Dyrektywa wprowadza wymóg objęcia średnich źródeł systemem pozwoleń lub rejestracji, wprowadza standardy emisyjne dla średnich źródeł, obowiązek monitorowania emisji, jak również wymóg prowadzenia rejestru tych źródeł. Dyrektywa ma również zastosowanie do połączeń nowych średnich źródeł spalania paliw („trzecia zasada łączenia”).
Ogólnie rzecz ujmując – dla Polski to nic nowego. Źródła energetyczne o mocach w zakresie 1MW – 50MW objęte są pozwoleniami na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza albo zgłoszeniami. Standardy emisyjne dla średnich źródeł obowiązywały w Polsce praktycznie „od zawsze”. Ciekawostką historyczną może być, że już od 1990r. obowiązywały standardy dla źródeł energetycznych o mocach ponad 0,2MWt odniesione do GJ energii zawartej w paliwie (rozporządzenie), a od 1998r. – standardy dla źródeł o mocach ponad 0,5MWt (węgiel, olej) lub ponad 1,0MWt (pozostałe paliwa) odniesione jak obecnie do m3 spalin w warunkach umownych (rozporządzenie).
Standardy emisyjne w Dyrektywie MCP są zazwyczaj niższe od aktualnie obowiązujących na mocy Rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie standardów emisyjnych … (aktualne rozporządzenie), ale nie zawsze – np. w przypadku tlenków azotu dla źródeł istniejących (w rozumieniu Dyrektywy MCP), są wyższe. Co do zasady, należy się jednak spodziewać, że docelowe dostosowanie instalacji energetycznych do nowych standardów nie będzie możliwe bezinwestycyjnie.
Projekt ustawy o zmianie Ustawy POŚ ma na celu przeniesienie do prawa polskiego głównych postanowień Dyrektywy MCP, wprowadza również czasowe odstępstwa od wymagań emisyjnych dla niektórych średnich źródeł spalania paliw, obejmujący okres od 1 stycznia 2025 r. do 31 grudnia 2029 r.,
Projekt jest na etapie uzgodnień, konsultacji publicznych i opiniowania.