Właśnie zakończył się proces implementacji do prawodawstwa krajowego Dyrektywy 2015/2193 („Dyrektywy MCP”), dotyczącej tzw. średnich źródeł spalania paliw (Medium Combustion Plants), tzn. o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW.
Pierwszym etapem była Ustawa z dnia 15 września 2017r. o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2017 poz. 1999), która w zakresie swojej regulacji wdrożyła Dyrektywę, wprowadzając m.in. przepisy dotyczące połączeń nowych średnich źródeł spalania paliw („trzecia zasada łączenia”) oraz dodatkowe informacje wymagane we wnioskach o wydanie pozwoleń lub zgłoszeniach dla źródeł energetycznych.
Dnia 14.04.2018r. wchodzi w życie nowe Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 1 marca 2018 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów (aktualne rozporządzenie).
Nowe Rozporządzenie wprowadza podział źródeł średnich na „istniejące” i „nowe” zgodny z Dyrektywą MCP oraz nowe standardy emisyjne dla źródeł średnich, niesprzeczne z Dyrektywą MCP. Jak zmieniły się standardy? Nie mam jednoznacznej odpowiedzi. Każdy przypadek wymaga osobnego sprawdzenia w załącznikach do Rozporządzenia, w zależności od daty oddania źródła do użytkowania, mocy i paliwa. Ogólnie odnoszę wrażenie, że MŚ przyjmowało po prostu ostrzejsze standardy emisyjne spośród dotychczasowych krajowych i zgodnych z Dyrektywą MCP. Budowa nowego Rozporządzenia jest wzorowana na poprzednim, zatem w podobny sposób można się po nim poruszać.
Z nowości: standardy emisyjne NOX dla silników Diesla (agregaty prądotwórcze).
Z ciekawostek: usunięcie możliwości zwiększenia standardu emisyjnego LZO dla innego rodzaju powlekania przy wtórnym wykorzystaniu LZO odzyskanych z instalacji.